motrizitatea

El término motricidad se emplea en el campo de la salud y se refiere a la capacidad de un ser vivo para producir movimiento por sí mismo, ya sea de una parte corporal o en su totalidad, siendo éste un conjunto de actos voluntarios e involuntarios coordinados y sincronizados por las diferentes unidades motoras (músculos). Su estudio sigue un amplio análisis del desarrollo de un ser vivo, desde su fecundación hasta la vejez. Investiga todas las etapas, causas y efectos, de un acto motor, dando explicación a todo lo relacionado con el movimiento del ser vivo. El acto motor sigue varias etapas para llegar a efectuar un movimiento: Etapa cortical Aquí se planifica el futuro acto motor, en el momento en que se decide cuál es el más adecuado se ponen en marcha los mecanismos para ejecutarlo. Hay una región cortical encargada en iniciar esta cadena de acciones nerviosas, el área cortical prerrolándica o área motora, la cuál corresponde a los músculos voluntarios que formarán parte en el futuro movimiento. Esta orden viaja a través de la vía piramidal o tracto cortico-espinal, cruzando en el bulbo raquídeo hacia el hemicuerpo contrario al que corresponde el área cortical de inicio. Etapa ganglionar y cerebelar La situación anatómica de esta etapa se encuentra entre la corteza y la médula espinal. Después de abandonar la corteza, la vía piramidal pasa junto a los ganglios basales, situados en la sustancia blanca cerebral. Los ganglios basales se encargan de modificar, perfeccionar, aumentar la precisión y la finura de ésta orden de movimiento. Posteriormente, de los ganglios, la orden pasa al cerebelo, el cuál regula el equilibrio y el movimiento tomando como referencia la distancia, fuerza, dirección, tiempo, etc. Etapa Espinal Fundamentalmente se basa en la transmisión del impulso a través de la médula espinal, descendiendo hasta el segmento correspondiente del músculo o músculos a estimular, tomando la raíz nerviosa de dicho nivel como vía de continuación a la orden de movimiento previamente perfeccionada. Etapa nerviosa El impulso viaja desde la salida de la raíz nerviosa de la médula espinal hasta la fibra o fibras musculares, terminando esta etapa en la unión nervio-músculo, es decir, en la placa motora. Etapa muscular Aquí se realiza el paso del impulso nervioso al músculo. Nos vamos a encontrar con que el impulso eléctrico se transforma en una señal química, la cuál provoca la contracción muscular solicitada por el córtex cerebral, produciendo un movimiento que se vale de una palanca ósea. Etapa articular En esta etapa existe movimiento articular, siendo considerado por fin como el actor motor propiamente dicho. Obtenido de "http://es.wikipedia.org/wiki/Motricidad"

YOUTUBEko bideoa/ PSIKOMOTRIZITATEA

SLIDESHARE

martes, 22 de enero de 2008

AUCOUTURIER METODOAN OINARRITUTAKO TAILERRA

Bernard Aucouturier metodoan oinarritutako tailerra oso ondo azalduta agertzen da. Tailer honetako materialak eta gela, hiru joko mota ezberdinak garatzeko aproposa da:
- Jolas sentso-motorea
- Jolas sinbolikoa
- Errepresentazio jolasa




http://www.bilbao.net/hezkuntza/ggorria/euskara/t-psikom.htm

Psikomotrizitate gelaren ikuspuntua

Haur hezkuntzan ezinbestekoa den materia garrantzitsu bat, psikomotrizitatea da. Horregatik, eskola guztiak eduki behar izango lituzke materia hori lantzeko instalazio egokiak. Ezinezkoa iruditzen zait espazio txikietan horrelako materia lantzea. Haurrek lekua behar dute haien nahiak askatzeko. Horregatik, Eusko Jaularitzan arlo honetan mugitzen direnok ondo pentsatu beharko lukete eta behar den dirua eskeini behar izango lukete instalazio hauek behar den moduan jartzeko. Ez dauka zentzurik hogei edo hogetabost ume gela ziztrin batean egotea, egia esan, ez da batere onuragarria izango, umea ez bait du mugitzeko behar duen lekua eta horrek arazoak ekarri ditzazke; burrukak, erneguak, beldurrak, indarkeria, etab.
Gogoratu behar dugu, haurra mugitzeko eta sentsazioak azaleratzeko unean dagoela. Hortaz, ondo pentsatu beharra dago non sartzen ditugun...

AUCOUTURIER

Artikulu honetan, Bernard Aucouturier-en bizitza gainetik azaltzen da. Psikomotrizitatearen definizioa ematen du eta horren inguan galdetegi bati erantzunak emango dizkio.



http://www.hikhasi.com/artikulua/883

Ikastetxeak Hezkuntza fisiko gehiago eman dezaketela dio jaularitzak

Berri honetan, Eusko Jaularitzak adierazi du, ikastetxeek, hala nahi badute, curriculum berriak ezartzen duen oinarrizko ordu kopurua gaindi dezaketela. Hau da, gaur egunean eskoletan eskeintzen dena baino gehiago



http://www.berria.info/testua_ikusi.php?saila=harian&data=2007-10-16&orria=020&kont=009

HIK HASI. H. FISIKOAREN MURRIZKETA

Artikulu hau Heziketa Fisikoaren murrizketaren inguruan hitz egiten du. Hemen profesionalen kexak eta ikuspegiak agertzen dira . Hik hasi aldizkaritik ataratako artikulu interesgarria da.



http://www.hikhasi.com/albistea.php?id=98

KOORDINAZIO MOTAK

Koordinazioa eta oreka elkarlotuta dauden bi gaitasun ditugu. Harreman estua duten bien artean, bereiztezinak dira hainbat autoreen ustetan, eta hauen arabera banandu ezin daitezkeen gaitasun motoreak. Dena den, biak oinarrizko egiturak ditugu.
Oro har, bi koordinazio mota bereiztu ahal dira:
- Atalko koordinazioa: ( koordinazio fina edo segmentarioa): Begia eta mugimenduaren arteko koordinazioa. Gihar multzo gutxi batzuk hartzen dute parte, ikusmenaz jasotako informazioa eta mugikari batenganako moldaketa ezinbestekoak dira. Ikusmen eremua eta mugikortasun zehatzaren arteko lotura adierazten du: manipulazioak, jaurtiketak, harrerak,...
- Koordinazio dinamiko orokorra ( koordinazio lodia): egitura nagusiko mugimenduak, bertan gihar multzo askok parte hartzen dutelarik: lekualdatzeak ( desplazamenduak), jauziak, birak,...

lunes, 21 de enero de 2008

OREKA

Grabitateaz gain gorputza jarrera batean mantentzeko gaitasuna oreka da. Koordinazio dinamiko orokorrak eta orekak harreman estua dute, gorputza orekatzeko gihar erreflexuak ezin bestekoak bait dira. Koordinazio mugimenduaren sekuentziak ordenatzeaz baldin bada; oreka giharrak sortzen duen tentsio-erlaxatze mailaz ( tonuaz). Ondorioz, hainbat adituk batera aztertzen dituzte.
Oreka zihurtatzeko ondorengo organoek parte hartzen dute: Barneko belarriko laberintoa, ikusmena, giharren sentsazio propioeseptiboak, organo sentsiorala,.. Mekanismo hauek autimatikoki, berez, jokatzen dute. Hala ere, oreka hezi eta landu daiteke. Sentipen propioeseptiboak kanpoko informazioaz ere osatzen dira, begiak estalitakoan ohartzen garenez.
Oreka gorputza jarrera batean mantentzeko gaitasuna da, (grabitateari aurre eginez). Bi oreka mota bereizten dira:
- Estatikoa: geldirik gaudenean, egoera egonkorra, leku aldaketarik gabe grabitate-gunea sostengu-oinarri parean kokatuta dugu. Zutik esate baterako.
- Dinamikoa: mugimenduan, desplazamenduan, grabitate-gunea lekuz aldatzen da. Lasterketan.
Edozein mugimendu gauzatu ahal izateko, inguruneko eskakizunen arabera gaitasun motoreak moldatu egin beharko ditugu, maila egokia lortu arte: koordinazioa, oreka, gorputz kontrola, espazio-denboraren arteko egokitasuna, tonua, indarra, abiadura...